Jak czytamy w Rzeczpospolitej ostatnie nowelizacje ustawy o rehabilitacji ze stycznia i czerwca wywołują wiele negatywnych komentarzy.
Okazuje się, że nowe przepisy ze stycznia i czerwca (art. 2a i 20c) nic nie zmieniły w zakresie udzielania dodatkowych urlopów. Potwierdziło to Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w odpowiedzi na pytanie Ogólnopolskiej Bazy Pracodawców Osób Niepełnosprawnych. W piśmie z 8 lipca 2011 (BON-l-076-17-2-LK/20 11) resort pracy wskazał, że „art. 19 ust. 1 zdanie drugie ustawy z 27 sierpnia 1997 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721) dotyczy nabywania prawa do urlopu dodatkowego i w tym zakresie jest przepisem szczególnym wobec innych regulacji w tym zakresie. Ustawodawca rozróżnia pojęcia nabycia prawa do urlopu i jego przysługiwania. Należy zatem wskazać, że art. 20C ustawy, dotyczący realizacji nabytego uprawnienia, nie ma zastosowania do nabycia prawa do urlopu, o którym mowa w art. 19 ustawy”.
Co to oznacza dla pracodawców? Że nadal to oni będą karani za to, że podwładny nie udokumentuje swojej niepełnosprawności od razu po wydaniu orzeczenia. To firma poniesie tego finansowe konsekwencje. Musi wówczas udzielić zaległego urlopu nawet za trzy ostatnie lata. A w razie udokumentowania niepełnosprawności w momencie rozwiązania stosunku pracy jej obowiązkiem jest wypłata ekwiwalentu za zaległe wolne.
Z kolei w piśmie z 19 sierpnia 2011 (BON-l-5232-44-2-EW/11), udzielając odpowiedzi na pytanie OBPON, resort potwierdził, że zatrudniony nie musi składać pracodawcy orzeczenia przez rok od dnia uznania go za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym lub umiarkowanym. Czytamy w nim: „Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o przyznanie takiego urlopu (wyrok Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2005, Il PK 339/04). Ani przepisy ustawy z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721), ani kodeksu pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.), do których ustawa o rehabilitacji (…) odsyła w sprawach w niej nieuregulowanych, nie uzależniają prawa do urlopu wypoczynkowego od wniosku osoby do urlopu uprawnionej. Nieuzyskanie przez pracodawcę wiadomości o przysługującym pracownikowi z mocy prawa prawie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego może w konkretnych okolicznościach oznaczać tylko tyle, że pracodawcy nie można zarzucić zawinionego niewykonania zobowiązania do udzielenia urlopu zgodnie z przepisami prawa pracy”.
Więcej w Rzeczpospolitej z 1 września 2011 r.