Nieodpłatne świadczenia dla pracowników powinny być opodatkowane tylko wtedy gdy to oni są ich faktycznymi beneficjentami, a ewentualna korzyść pracodawcy ma charakter drugorzędny – czytamy w Rzeczpospolitej.

Zgodnie z obowiązującymi od kwietnia 2011 przepisami ustawy o VAT opodatkowane jest nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników a także przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z wyjątkiem prezentów o małej wartości.

Przekazanie pracownikowi do używania laptopa, telefonu komórkowego czy samochodu służbowego, w celu wykonywania zleconych przez pracodawcę zadań, nie będzie wiązało się z obowiązkiem opodatkowania VAT.
Jednak mogą wystąpić sytuacje, w których wykorzystanie tych samych narzędzi w celach prywatnych zrodzi konieczność zapłaty VAT przez pracodawcę. Przykładowo, gdy pracownik wyjedzie samochodem służbowym na urlop, trudno mówić o uzyskaniu z tego tytułu korzyści gospodarczych przez pracodawcę.

Przy darmowym świadczeniu usług, bądź przekazywaniu towarów na rzecz pracowników istotnym problemem może być określenie podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z kolei stosownie do art. 29 ust. 10, w przypadku nieodpłatnej dostawy towarów, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia koszt wytworzenia określone w momencie ich dostawy.

WSA w Warszawie w wyroku z 4 lutego 2011wyjaśnił, że nie pozostawia wątpliwości, że w przypadku dostaw realizowanych na warunkach określonych w art. 7 ust. 2 podstawę opodatkowania stanowi, bez względu na sposób wejścia w posiadanie przekazywanej rzeczy, jej wartość zaktualizowana (czyli rynkowa).
Tym samym jak stwierdził WSA, podstawą opodatkowania jest bez względu na sposób „nabycia przekazywanej rzeczy jej wartość zaktualizowana (rynkowa), tj. taka, za którą podatnik nabyłby daną rzecz na rynku w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując, w przypadku przekazań towarów podatnicy powinni ustalać zaktualizowaną cenę nabycia, a więc w praktyce cenę rynkową towarów na dzień ich przekazania

Więcej w Rzeczpospolitej z 22 listopada 2011 r.