Czy od decyzji lekarza medycyny pracy, który nie wyda zaświadczenia o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy, pracownik niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym lub znacznym może wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej działającej przy rzeczniku praw pacjenta? – pyta Rzeczpospolita.

Nie – odpowiada ekspertka współpracująca z „Rz”. Rzecznik Praw Pacjenta na swojej stronie internetowej informuje, że osoba niepełnosprawna, która nie zgadza się z wydanym zaświadczeniem o czasie pracy, nie jest uprawniona do wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej działającej przy rzeczniku. Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jedn. DzU z 2012 r. poz. 159, dalej ustawa) sprzeciw od orzeczenia lub opinii lekarza może wnieść pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy. Pacjentem jest osoba zwracająca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny (art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Zatem sprzeciw może złożyć jedynie ten, kto w relacji z lekarzem wystawiającym opinię lub orzeczenie ma status pacjenta. Rzecznik Praw Pacjenta podkreśla, że status pacjenta ściśle wiąże się z procesem leczniczym, a więc takim mającym na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawę stanu jego zdrowia. Relacja osoby niepełnosprawnej ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności wobec lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji, nie jest tą, w której niepełnosprawny ma status pacjenta. Lekarz profilaktycznie badający personel nie uczestniczy w procesie leczniczym pacjenta. Przeprowadza jedynie badania wstępne, okresowe, kontrolne, stwierdzając zdolność pracownika do pracy na danym stanowisku.

Dodatkowo, aby skutecznie skorzystać z prawa do sprzeciwu, należy go uzasadnić. Trzeba więc wskazać przepis, z którego wynikają prawa lub obowiązki pacjenta. Opinia lekarska dotycząca czasu pracy osoby niepełnosprawnej rzutuje natomiast na jej prawa i obowiązki jako pracownika, a nie prawa i obowiązki jako pacjenta.

Więcej w Rzeczpospolitej z 19 kwietnia 2012 r.