Przedsiębiorcy często mają wątpliwości, jak dla celów podatku dochodowego rozliczyć wystawioną przez siebie fakturę korygującą wartość sprzedaży.

Jak pisze Rzeczpospolita, w rozstrzygnięciu tego dylematu nie pomagają sprzeczne interpretacje fiskusa i rozbieżne wyroki sądów administracyjnych.

Wyobraźmy sobie, że firma sprzedała dużą partię towaru hurtownikowi, który np. po pół roku zorientował się, że już w dacie nabycia nie nadawały się one do użytku, a więc na pewno ich nie sprzeda, a co więcej, ma prawo je zwrócić i zażądać zwrotu pieniędzy. Sprzedawca powinien mu wystawić fakturę korygującą. W którym jednak momencie ma ująć ją w swoim rozliczeniu podatku dochodowego? Na bieżąco czy skorygować swoje przychody sprzed pół roku?

Za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skonta (art 14 ust 1 ustawy o PIT i art. 12 ust. 3 ustawy o CIT). Treść tego przepisu należy odnosić do momentu bieżącego – tego, w którym ustalamy swój bieżący wynik podatkowy. Innymi słowy, wartość zwróconych towarów, bonifikaty i skonta powinny być ujmowane przy obliczaniu bieżącego przychodu. Natomiast nie należy przy obliczaniu przychodu danego okresu (w szczególności roku) uwzględniać „dotyczących” go zwrotów towarów, bonifikat i skont które zostaną udzielone w bliższej i dalszej przyszłości, w tym także zaraz po zakończeniu roku powstania przychodu. Zwrot towarów, udzielenie skonta czy bonifikaty są samodzielnymi zdarzeniami, ujmowanym w rozliczeniach podatku dochodowego w dacie ich zaistnienia. Jeżeli zatem w danym okresie rozliczeniowym strony uzgodniły, że cena towaru jest co do zasady na określonym poziomie, to kwota ta będzie przychodem należnym danego okresu rozliczeniowego. Natomiast późniejsze zmniejszenie ceny w wyniku ziszczenia się pewnych warunków należy uznać za odrębne zdarzenie gospodarcze, które nie powinno mieć wpływu na to, że pierwotnie określony przychód był w danym okresie rozliczeniowym „przychodem należnym”. Co za tym idzie, podatnik powinien ująć zwrócony towar po stronie przychodów (zmniejszając je), ale dopiero w chwili zwrotu – wtedy przychód ze sprzedaży tych towarów przestaje być w całości lub w części należny (a nie już wtedy, gdy był pierwotnie wykazany). Miałby natomiast prawo do korygowania okresu, w którym wystawiona była faktura pierwotna tylko wtedy, gdy wykazany w rym okresie przychód nie był „przychodem należnym” w tym znaczeniu, że przychód określono nieprawidłowo od początku, już w momencie wystawienia faktury pierwotnej (nieprawidłowy był zatem także obrót w podatku od towarów i usług).

Choć istnieją co do tego rozbieżności, na poparcie tego stanowiska można przywołać sporo interpretacji i orzeczenia sądów administracyjnych.

Więcej w Rzeczpospolitej z 24 maja 2012 r.