Do opłat za korzystanie ze środowiska stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.

Firmy, z racji swojego szkodliwego oddziaływania na środowisko, ponoszą różnego rodzaju opłaty. Jednym z podstawowych środków finansowo-prawnych ochrony środowiska jest opłata za korzystanie ze środowiska.
Zobowiązane do jej zapłaty zgodnie z art. 275 prawa ochrony środowiska, podmioty korzystające ze środowiska powinny we własnym zakresie obliczyć wysokość należnej opłaty i następnie wnieść ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego. W przypadku gdy opłata zostanie naliczona nieprawidłowo marszałek województwa w drodze decyzji administracyjnej nakłada tzw. opłatę wyrównawczą.

Innym instrumentem o charakterze represyjnym stosowanym w przypadku, gdy zobowiązane podmioty nie mają pozwolenia na korzystanie ze środowiska, jest opłata podwyższona. Jest to odrębna instytucja od kary pieniężnej, która ponoszona jest za przekroczenie lub naruszenie warunków korzystania ze środowiska ustalonych decyzją administracyjną. Mimo że opłaty podwyższone mają charakter sankcyjny, to stosuje się do nich przepisy dotyczące opłat za korzystanie ze środowiska, tj. obowiązek samonaliczenia takiej opłaty przez zainteresowany podmiot i uiszczenia jej na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego.
Należy pamiętać, że przy ponoszeniu opłat zgodnie z art. 281 ust. 1 p.o.ś. stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej, z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują marszałkowi województwa albo wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Odesłanie to odnosi się tylko do rozwiązań zawartych w dziale III Ordynacji, z pewnymi ograniczeniami wynikającymi z postanowień dalszych przepisów art. 281 p.o.ś. I tak do ponoszenia opłat podwyższonych w części, w jakiej przewyższają kwotę opłaty, jaką ponosiłby podmiot korzystający ze środowiska w przypadku posiadania stosownego pozwolenia, nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących odroczenia terminu płatności należności oraz umorzenia zaległych zobowiązań i odsetek za zwłokę. Ograniczenia dotyczą również ponoszonych administracyjnych kar pieniężnych. W związku z tym przepisy działu III Ordynacji należy stosować do opłat za korzystanie ze środowiska w podstawowej wysokości i do tej części opłat podwyższonych, które nie przekraczają opłaty w podstawowej wysokości.

W praktyce oznacza to, że podmioty korzystające ze środowiska mogą stosować odpowiednio instytucje przewidziane przez przepisy Ordynacji podatkowej. Przykładowo, jeśli organ stwierdzi, że firma nie wniosła odpowiedniej opłaty za korzystanie ze środowiska w terminie, może w decyzji administracyjnej uznać, iż powstała zaległość podatkowa i dodatkowo zobowiązać firmę do naliczenia samodzielnie odsetek zgodnie z art. 53 ust. 4 Ordynacji. Podmiot korzystający ze środowiska może natomiast z treścią takiej decyzji organu I instancji się nie zgodzić i zaskarżyć jej rozstrzygnięcie.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 14 czerwca 2012 r.

Jak prawidłowo naliczyć opłaty za korzystanie ze środowiska za I półrocze 2012 roku oraz prawidłowo prowadzić ewidencję odpadów

Na szkoleniu prowadzonym w formie warsztatów, specjalista z Urzędu Marszałkowskiego zajmujący się problematyką rozliczania opłat środowiskowych, praktycznie omówi wszystkie ważne zagadnienia, zwróci uwagę na najczęściej popełniane błędy, wyjaśni wątpliwości uczestników związane z prowadzeniem ewidencji i rozliczeniem opłat za korzystanie ze środowiska w I półroczu 2012 r.

Zapraszamy na szkolenia:
– 2.07.2012 r. w Poznaniu,
– 3.07.2012 r. w Bydgoszczy,
– 5.07.2012 r. w Warszawie,
– 6.07.2012 r. we Wrocławiu.