Do prawidłowego funkcjonowania rady jako organu zasadniczo nie jest niezbędne, aby spółka pokrywała koszty przyjazdu i noclegu jej członków. Jeżeli spółka zawarła takie ustalenia z członkami rady i w wyniku tego ponosi te wydatki, to ciężko jest jednoznacznie zaprzeczyć, aby wydatki te były wydatkami innymi niż ponoszone na rzecz członków rady nadzorczej. Członkowie rady nadzorczej mają bowiem obowiązek uczestnictwa w posiedzeniach rady, a powstające przy tym dodatkowe koszty zasadniczo nie powinny obciążać spółki. Taka kwalifikacja podatkowa wyklucza możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów ze względu na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt. 38a ustawy o CIT.

W tym przypadku należy zwrócić uwagę na to, że w związku z zawarciem przez spółkę zobowiązania do ponoszenia tych wydatków, mogą one zostać uznane za element wynagrodzenia członka rady nadzorczej.
W takiej sytuacji wydatek ten mógłby stanowić koszty uzyskania przychodów spółki jako składnik wynagrodzenia członka rady nadzorczej niepodlegający wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Odrębną kwestią pozostaje, czy art. 16 ust. 1 pkt. 38a ustawy o CIT, z którego wynika, że wypłacone wynagrodzenie członka rady nie jest objęte wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów, będzie dotyczył świadczeń w formie niepieniężnej w postaci noclegów, czy pokrycia kosztów dojazdu na posiedzenia rady nadzorczej np. w formie nabytych przez spółkę i przekazanych członkowi rady biletów lotniczych.

Może się zdarzyć również tak, że członek rady nadzorczej będzie podróżował na koszt spółki w związku z wykonywaniem czynności związanych z działalnością rady nadzorczej. Wydatki te, jeżeli są związane z działalnością spółki, a nie stanowią wydatku ponoszonego wyłącznie na rzecz członka rady nadzorczej, zasadniczo mogą zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodów. Należy mieć jednak na uwadze, że pomimo odbywania przez członka rady nadzorczej podróży w związku z działaniem na rzecz spółki, z czego wynika np. konieczność nabycia biletu lotniczego, czy noclegu w hotelu oddalonym od miejsca zamieszkania członka rady, faktem jest, że wydatek ten jest ponoszony na rzecz członka rady, a tym samym spełnia przesłankę wyłączenia go z kosztów uzyskania przychodów. Organy podatkowe i sądy administracyjne negatywnie odnoszą się do zaliczenia tego typu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Powołują się na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt. 38a ustawy o CIT.

Spółka może ponosić także wydatki w postaci udostępnienia radzie nadzorczej do używania samochodu służbowego lub telefonu służbowego. W tym przypadku konsekwencje podatkowe w postaci prawa do zaliczenia ponoszonych w związku z utrzymaniem samochodu czy telefonu wydatków będą zależały od ustalonych przez spółkę zasad używania tych przedmiotów. Zapewnienie samochodu służbowego, czy telefonu służbowego każdemu członkowi rady nadzorczej spowoduje, że wydatki te, chociaż spełniające warunek ogólny, nie będą mogły stanowić kosztu uzyskania przychodów, będą bowiem objęte wyłączeniem z art. 16 ust. 1 pkt. 38a ustawy o CIT.

Odmiennie traktuje się natomiast postawienie do dyspozycji rady nadzorczej samochodu służbowego bez przypisywania go poszczególnym członkom rady. Jeżeli samochód ten byłby wykorzystywany przez członków rady dla celów związanych z działalnością rady, to wydatki związane z jego utrzymaniem, w tym także koszt paliwa, mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów.