Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. z praktycznym komentarzem eksperta

Na podstawie art. 21 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU nr 137, poz. 887 ze zm.) zarządza się, co następuje.

§ 1. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej składkami, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.), zwanej dalej ustawą, oraz § 2.

Komentarz: W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika uwzględniamy wszystkie wypłacone lub postawione do jego dyspozycji przychody wchodzące do tej podstawy wymiaru, a więc z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wyłączamy jednak wynagrodzenia za czas choroby, zasiłki oraz przychody wymienione w omawianym rozporządzeniu. Przychodem ze stosunku pracy są w szczególności wynagrodzenia: zasadnicze, za godziny nadliczbowe, różne dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została ustalona z góry. Także świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych. W grę wchodzą zatem oskładkowane wypłaty, jakie zatrudniony dostał do ręki lub wpłynęły na jego konto.

… Więcej Rzeczospolita