Możliwość „odkładania” nadgodzin ma być przewidziana w projekcie nowego kodeksu pracy, który przygotowuje powołana przez rząd komisja kodyfikacyjna. Pensja za godziny przepracowane ponad obowiązujący pracownika wymiar nie byłaby mu automatycznie wypłacana, ale trafiałaby na konto powiernicze prowadzone przez firmę. Pracodawca oddawałby to wynagrodzenie w sytuacjach określonych w k.p. – w przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności organizacyjnych, załamania popytu albo negatywnych skutków sezonowego zapotrzebowania na pracę. Wtedy za zgodą związków zawodowych pracodawca może jednostronnie obniżyć wymiar czasu pracy lub zwolnić pracownika z obowiązku jej świadczenia i zacząć mu wypłacać wynagrodzenie z jego konta. Środki te będzie mógł też przekazywać w przypadkach ustania stosunku pracy, zgody na skorzystanie z urlopu bezpłatnego albo na obniżenie wymiaru etatu. W innych sytuacjach pieniądze zostaną wypłacone, jeśli dopuści to obowiązujący w firmie układ zbiorowy pracy.

Aby takie rozwiązanie zyskało jednak akceptację nie tylko pracodawców, konieczne jest wprowadzenie rozwiązań, które zachęcą do niego zatrudnionych. Najprostszym rozwiązaniem wydaje się możliwość korzystania z tzw. sabbaticali, czyli dłuższych przerw od pracy, w trakcie których zatrudniony odpoczywa i może zregenerować siły do dalszego działania. Skoro na jego koncie odłożone będzie np. 160 nadgodzin, to w połączeniu z urlopem wypoczynkowym zatrudniony mógłby skorzystać np. z dwumiesięcznej, płatnej przerwy od wykonywania obowiązków. Zgodnie z propozycją komisji kodyfikacyjnej jest to możliwe, ale całkowicie uzależnione od woli pracodawcy (to od jego decyzji zależy np. udzielenie urlopu wypoczynkowego oraz bezpłatnego, w trakcie którego mogłyby być uruchomione wypłaty z konta powierniczego). Zatrudnieni na pewno lepiej oceniliby to rozwiązanie, gdyby sami mogli decydować o terminie skorzystania z takiego sabbaticalu.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 8 marca 2018 r.