W tegorocznych zeznaniach podatkowych (składanych za 2019 r.) pojawiły się nowe rubryki dotyczące korekty – donosi Dziennik Gazeta Prawna.

Podatnicy, którzy będą chcieli poprawić złożone zeznanie, muszą zaznaczyć, czy robią to na podstawie art. 81 ordynacji podatkowej, czy na podstawie art. 81b par. 1a ordynacji. W poprzednich latach takiego podziału nie było.

W zdecydowanej większości przypadków podatnicy korygują zeznania w oparciu o art. 81 ordynacji. W takiej sytuacji nie jest wymagane uzasadnienie. Obowiązek ten został zniesiony 1 stycznia 2016 r.

Inaczej jest, gdy zastosowanie ma art. 81b par. 1a. To szczególny przypadek korekty. Jest ona składana w trakcie postępowania podatkowego w sprawie unikania opodatkowania, gdy postępowanie to może się zakończyć wydaniem decyzji z zastosowaniem klauzuli generalnej (art. 119a ordynacji). W takim wypadku podatnik musi dołączyć uzasadnienie korekty, a ona sama przysługuje w danej sprawie tylko raz. Nie można potem cofnąć jej skutków przez ponowne skorygowanie deklaracji (po zakończeniu postępowania podatkowego).

Niezależnie od tego może się zdarzyć, że urząd sam poprawi zeznanie – gdy w ramach czynności sprawdzających stwierdzi, że zawiera ono błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź że wypełniono je niezgodnie z ustalonymi wymaganiami (art. 274 par. 1 ordynacji).

Taka samodzielna korekta przez urząd jest jednak dozwolona tylko wtedy, gdy jej skutek finansowy nie przekracza 5 tys. zł. Przy wyższych kwotach urząd zwraca się do składającego deklarację o jej skorygowanie oraz „złożenie niezbędnych wyjaśnień”.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 30 stycznia 2020 r.