Pracownik może otrzymać zasiłek chorobowy nie tylko w czasie obowiązywania umowy o pracę, ale także po jej rozwiązaniu. Niezdolność do pracy z powodu choroby musi jednak trwać nieprzerwanie w czasie ubezpieczenia i po jego ustaniu albo powstać w ściśle określonym przepisami terminie i trwać co najmniej 30 dni.
Prawo do zasiłku chorobowego, gdy niezdolność powstała w czasie ubezpieczenia i trwa nieprzerwanie po jego ustaniu, za okres po ustaniu ubezpieczenia chorobowego ustala i zasiłek ten wypłaca oddział ZUS, właściwy według miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do zasiłku.
Zasiłek chorobowy przysługuje również, gdy niezdolność do pracy powstanie po ustaniu zatrudnienia (ubezpieczenia chorobowego). Jednak wówczas warunkiem otrzymania zasiłku jest powstanie tej niezdolności do pracy nie później niż w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia i trwanie tej niezdolności bez przerwy co najmniej 30 dni.
O zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia może wystąpić także osoba, która stała się niezdolna do pracy z powodu choroby nie później niż w ciągu trzech miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego. Dotyczy to jednak choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby. W tym przypadku niezdolność do pracy z powodu choroby musi trwać także nieprzerwanie co najmniej 30 dni.
Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu zatrudnienia nie może być wyższa od kwoty 100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłaszanego dla celów emerytalnych.
Za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (po rozwiązaniu umowy) zasiłek chorobowy nie przysługuje osobie, która:
– ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy (zasada ta nie ma zastosowania do osób niezdolnych do pracy uprawnionych do renty wypłacanej na podstawie przepisów prawa cywilnego, np. renty wyrównawczej, renty socjalnej),
– jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,
– nie nabyła prawa do zasiłku chorobowego w czasie trwania ubezpieczenia z powodu nieprzepracowania wymaganego okresu (w przypadku pracowników 30 dni).
Prawo do zasiłku chorobowego nie przysługuje za okres niezdolności do pracy przypadającej po ustaniu stosunku pracy (powstałej zarówno w czasie jego trwania, jak i po ustaniu), również gdy po ustaniu ubezpieczenia kontynuowana jest lub została podjęta działalność zarobkowa stanowiąca tytuł do objęcia tej osoby ubezpieczeniem chorobowym.
Zasiłku chorobowego po ustaniu stosunku pracy nie otrzyma m.in. osoba, która wykonuje
pozarolniczą działalność, inne zatrudnienie, podjęła działalność zarobkową uprawniającą do uposażenia, nabyła prawo do stypendium sportowego.
Zasiłek chorobowy nie przysługuje także za okres niezdolności do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ubezpieczenie to ustało po wyczerpaniu prawa do zasiłku.
Opracowanie: Adam Banaszek
Więcej w Gazecie Prawnej z 13 czerwca 2008 r.
„Problemy prawa pracy, ubezpieczeń społecznych oraz rehabilitacji zawodowej w firmach zatrudniających osoby niepełnosprawne. Liczenie płac, rozliczenia z ZUS oraz pozyskiwanie i rozliczanie dofinansowań i refundacji z PFRON.”
Bydgoszcz (20 czerwca 2008 r.), Kraków (23 czerwca 2008 r.), Katowice (24 czerwca 2008 r.), Łódź (30 czerwca 2008 r.), Wrocław (1 lipca 2008 r.), Szczecin (28 lipca 2008 r.), Poznań (29 lipca 2008 r.)