Od 1 stycznia 2009 r. osobom, które w okresie wskazywanym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wykonywały pracę w ramach stosunku pracy, ale nie mają możliwości udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia, ZUS przyjmuje w każdym roku, w którym była wykonywana ta praca obowiązujące wówczas minimalne wynagrodzenie pracowników.
Dotyczy to osób, które:
– począwszy od 1 stycznia 2009 r. będą ubiegały się o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy po raz pierwszy, oraz
– już mają ustalone prawo do świadczenia, a w podstawie wymiaru – za okres, w którym pozostawały w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy – mają przyjęte wynagrodzenie zerowe.
Dotyczy to również przypadków, w których przy ustalaniu kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie zerowe oraz świadczeń dla repatriantów.
Możliwość przyjęcia minimalnego wynagrodzenia została wprowadzona ustawą z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zwaną dalej ustawą zmieniającą (Dz. U. Nr 192, poz. 1180), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.
Ustawa zmieniająca dodała do art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ust. 2a i 2b, w myśl których, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, zwanego dalej minimalnym wynagrodzeniem.
pobierz pełne opracowanie (4 strony) >>