Pracownik może dostać świadczenie przedemerytalne, jeśli spełni kilka warunków:

– musi mieć odpowiedni staż pracy, a niekiedy także wiek wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn (art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych, Dz. U. nr 120, poz. 1252 ze zm.).

– musi zostać zwolniony z przyczyn dotyczących zakładu pracy, które wymienia art. 2 ust 1 pkt 29 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.). Mieści się w nich rozwiązanie umowy z przyczyn nie dotyczących pracowników zgodnie z ustawą z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. nr 90, poz. 844 ze zm.).

Po utracie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu zainteresowany musi się zarejestrować w urzędzie pracy i pobierać zasiłek dla bezrobotnych przez co najmniej sześć miesięcy. W tym czasie nie wolno mu odmówić podjęcia pracy bez uzasadnionej przyczyny. W chwili ubiegania się o świadczenie przedemerytalne w ZUS musi mieć status bezrobotnego.

Opracowanie: Adam Banaszek

Więcej w Rzeczpospolitej z 21 marca 2009 r.