Podatnicy dokonujący odpisów amortyzacyjnych metodą liniową zobowiązani są stosować stawki wskazane w wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Przy czym raz wybrana metoda amortyzacji nie może być zmieniana.

Art. 16i ust. 5 ustawy o CIT daje jednak podatnikom możliwość zmiany przyjętej stawki. Przedsiębiorca ma możliwość jej obniżenia dla poszczególnych środków trwałych, przy czym obniżenie stawki powinno być dokonane od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Rozwiązanie polegające na obniżeniu stawki amortyzacyjnej może być atrakcyjne dla przedsiębiorców, którzy z powodu kryzysu nie osiągną znaczącego dochodu (lub wykażą stratę). Zaoszczędzone koszty podatkowe mogą być efektywniej wykorzystane podatkowo w czasach lepszej koniunktury. Szczególnie, że po obniżeniu stawki amortyzacyjnej możliwe jest jej podwyższenie (maksymalnie do stawki z wykazu), którego podatnik może dokonać od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.