Środki dowodowe potwierdzające okresy zatrudnienia

1. Dla celów emerytalno-rentowych, w tym także kapitału początkowego i świadczenia przedemerytalnego, dokumentami potwierdzającymi okresy zatrudnienia są:

– pisemne zaświadczenie zakładu pracy (pracodawcy),

– świadectwa pracy,

– legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dokonane przez pracodawców, z których wynika: data rozpoczęcia i zakończenia pracy, wymiar czasu pracy, rodzaj wykonywanej pracy, a wpisy potwierdzone są pieczątką zakładu pracy – pracodawcy oraz podpisem i pieczątką służbową pracodawcy lub upoważnionego pracownika,

– orzeczenie sądu.

Zaświadczenie, o którym mowa wyżej, powinno być wystawione przez pracodawcę lub prawnego następcę pracodawcy.

2. Okresy zatrudnienia mogą być potwierdzone także dowodami pośrednimi, takimi jak:

– umowy o pracę i aneksy do tych umów (kolejne angaże),

– wpisy w książeczkowym dowodzie osobistym,

– legitymacje służbowe,

– legitymacje związków zawodowych, pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia (np. o powołaniu, mianowaniu, zmianie angażu, przyznaniu nagrody, udzieleniu urlopu), jeżeli na ich podstawie można ustalić okres zatrudnienia,

jeżeli z tych dowodów pośrednich wynika fakt zatrudnienia i można ustalić jego okres.

3. W przypadku braku możliwości udowodnienia okresów zatrudnienia wymienionymi dokumentami albo dowodami pośrednimi, przepisy dopuszczają możliwość potwierdzenia zeznaniami świadków. Osoba występująca do ZUS z wnioskiem o ustalenie emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, a także o ustalenie kapitału początkowego lub o świadczenie przedemerytalne, powinna złożyć oświadczenie, iż nie ma dokumentów, którymi mogłaby potwierdzić okres zatrudnienia, a także o braku dowodów pośrednich. W oświadczeniu tym wnioskodawca informuje o przyczynach uniemożliwiających uzyskanie dokumentów i wskazuje dwóch świadków, najlepiej byłych współpracowników, którzy składają zeznania o jego zatrudnieniu.

4. Świadkowie powinni przede wszystkim zaświadczyć, jaką pracę wykonywał wnioskodawca (rodzaj pracy, zajmowane stanowisko), w jakim okresie, czy była to praca stała, w pełnym czy niepełnym wymiarze czasu, sezonowa czy dorywcza, przez ile godzin lub dni wykonywana, czy w trakcie jej wykonywania zainteresowany był ubezpieczony. Świadek powinien udowodnić, w jakich okresach pracował z osobą zainteresowaną. Przedstawienie jak największej liczby faktów dotyczących pracy osoby zainteresowanej oraz świadka podnosi wiarygodność zeznań.

5. Zeznaniami świadków może być udowodnione:

– zatrudnienie przed 15 listopada 1991 r. wykonywanego na obszarze państwa polskiego – po ukończeniu 15 lat życia – w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy,

– zatrudnienie po 15 listopada 1991 r. w przypadku utraty dokumentów wskutek powodzi w lipcu 1997 r.,

– zatrudnienia młodocianych pracowników przypadające przed 1 stycznia 1975 r., gdy pracodawca stwierdzi brak dokumentacji z tego okresu i brak możliwości potwierdzenia, że były zawierane (bądź nie) umowy z takimi pracownikami, albo potwierdzi, że zawierał umowy z młodocianymi pracownikami lecz z powodu braku pełnej dokumentacji nie może potwierdzić faktu zatrudnienia konkretnego młodocianego pracownika.

6. Zeznaniami świadków można udowodnić także okresy pracy przymusowej:

– wykonywanej na rzecz hitlerowskich Niemiec w okresie drugiej wojny światowej,

– wykonywanej na rozkaz władz alianckich do dnia 31 grudnia 1945 r.,

– wykonywanej na obszarze ZSRR w okresie od dnia 17 września 1939 r. do dnia 31 grudnia 1956 r.

pobierz całe opracowanie >>

•• Naliczanie wynagrodzeń oraz zasiłków z tytułu choroby i macierzyństwa dla pracowników, w tym pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem wielkości używanych przy wypełnianiu dokumentów INF-D-P i INF-U-P – teoria i praktyka.
zobacz więcej >>