Również firmy objęte podatkiem dochodowym od osób prawnych mogą płacić zaliczki w uproszczonej formie – czytamy w Rzeczpospolitej.

Zasady są podobne do przyjętych w ustawie o PIT. Zasadnicza różnica jest taka, że wysokość zaliczki wyznacza kwota podatku należnego (a nie dochodu) z zeznania bazowego.
Tę formę rozliczenia regulują art. 25 ust. 6-10 oraz 5a ustawy o CIT.

Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.
Jeżeli w tym zeznaniu nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Przy założeniu, że w firmie rok podatkowy pokrywa się z kalendarzowym, wybierając uproszczone zaliczki na 2012 r., odnosimy się zatem do zeznań za 2010 r. złożonych w roku poprzedzającym (2011) lub za 2009 r. złożonych w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata (w roku 2010).

Jeżeli w zeznaniach złożonych w roku poprzedzającym rok podatkowy (lub poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata) firma nie wykaże podatku należnego do zapłaty, to korekta tych zeznań, w efekcie której wystąpi taki podatek, złożona w roku wyboru formy zaliczek, jeszcze przed terminem wpłaty pierwszej zaliczki nie spowoduje, że firma „odzyska” możliwość zapłaty zaliczek w uproszczonej formie. Liczą się wyłącznie zeznania złożone w tych latach poprzedzających (tak Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 6 maja 2011, ILPB4/423-51/11-4/ŁM).

Więcej w Rzeczpospolitej z 4 stycznia 2012 r.