Ustawa z 27 kwietnia 2001 r. prawo ochrony środowiska oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 26 września 2011 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska za rok 2012 r. to podstawy prawne wymagające od przedsiębiorców zestawienia informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat. Oznacza to, że przedsiębiorcy muszą w każdym roku zgłaszać do właściwego urzędu marszałkowskiego informację o zakresie korzystania ze środowiska. Od rodzaju i zakresu korzystania ze środowiska zależą opłaty – czytamy w Pulsie Biznesu.
Istotą powyższych przepisów jest to, że nie dotyczą one wyłącznie przedsiębiorstw produkcyjnych, ale każdy rodzaj działalności, w tym jednoosobową firmę księgową. Opłaty dotyczą wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, poboru wód, wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz składowania odpadów.
Na podstawie powyższych regulacji każdy przedsiębiorca posiadający firmowy samochód musi się rozliczać z ilości spalin, którą jego samochód wprowadza do środowiska. W rocznym zestawieniu przedsiębiorcy są zobligowani do przeliczenia należnych opłat na bazie ilości zużytego paliwa. Dodatkową ciekawostką jest to, że za brak złożenia zestawienia oraz opłacenia należnych opłat przepisy nie definiują konkretnych sankcji. Urzędnik może, lecz nie musi ukarać przedsiębiorcy.
Mamy zatem do czynienia z kolejnym złym prawem. Przepisy dotyczą wszystkich firm, co nie ma merytorycznego uzasadnienia. Można skutecznie mierzyć oddziaływanie na środowisko poprzez silniki spalinowe na bazie sumy sprzedanych paliw w kraju. Podatków związanych z paliwem i drogami mamy aż nadto, zatem pobieranie dodatkowych minimalnych opłat jest bezzasadne. Powyższe przepisy nie są powszechnie znane i często są martwe, tj. powszechnie nieprzestrzegane. Trzecie zagrożenie to dobrowolność urzędników w egzekwowaniu sankcji. Takie zapisy zawsze zwiększają ryzyko korupcji oraz budują obraz braku przejrzystości sektora publicznego.
Więcej w Pulsie Biznesu z 2 października 2012 r.