Przepadek majątku z przestępstwa tylko sąd może rozłożyć na raty.

Sąd pierwszej instancji, a nie urząd skarbowy, może rozłożyć na raty kwotę, którą skazany musi zapłacić jako równowartość orzeczonego przepadku korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa

W lutym 2006 r. jeden z sądów okręgowych wezwał skazaną Annę R. do okazania dowodu wpłaty 6 tys. zł z tytułu przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa. W dwa miesiące później ten sam sąd przesłał urzędowi skarbowemu odpis wyroku do wykonania w części dotyczącej owego przepadku.

Wraz z wyrokiem wysłał też wniosek skazanej kobiety o rozłożenie kwoty na raty. Urząd odesłał wniosek do sądu, twierdząc, że sąd powinien o tym zdecydować.

Sprawa trafiła aż do sądu apelacyjnego. Ten poprosił o pomoc Sąd Najwyższy. Uzasadniając fakt zwrócenia się z pytaniem prawnym, SA wskazał, że za pomocą powszechnie akceptowanych metod wykładni nie da się ustalić, czy organem właściwym do podejmowania decyzji o odraczaniu wykonania, rozkładaniu na raty i umarzaniu należności z tytułu orzeczonej nawiązki czy obowiązku uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość orzeczonego przepadku jest sąd pierwszej instancji czy też urząd skarbowy.

Dalej SA stwierdzał, że możliwe są dwa wyjścia. Albo uznać, że powinien to robić urząd skarbowy, bo – po pierwsze – to on później będzie się zajmował egzekucją, a po drugie – najlepiej zna sytuację majątkową dłużnika. Jednocześnie jednak to przecież sądy zajmują się egzekucją grzywny oraz należności sądowych, a to są również czynności związane z finansami.

Więcej Rzeczpospolita.