Po zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym jest możliwa renta z tytułu niezdolności do pracy.

Osoba, która wyczerpała okres pobierania świadczeń i ubezpieczenia chorobowego i wciąż jest niezdolna do pracy, może wystąpić o rentę. W tym celu musi złożyć w ZUS wniosek z niezbędną dokumentacją.

Z ubezpieczenia chorobowego w pierwszej kolejności osobom niezdolnym do pracy z powodu choroby wypłacany jest zasiłek chorobowy. Przysługuje on przez okres trwania niezdolności do pracy nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą – maksymalnie przez 270 dni. Osoba, która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolna do pracy, a lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS stwierdzą, że dalsze jej leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności, może uzyskać świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Wniosek o rentę

Może się okazać, że po wyczerpaniu okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, pomimo wcześniejszych pozytywnych rokowań co do odzyskania zdolności do pracy, stan zdrowia świadczeniobiorcy nie uległ poprawie w takim stopniu, aby mógł on kontynuować lub podjąć pracę zarobkową. W takiej sytuacji nie pozostaje nic innego, jak podjąć starania o uzyskanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

W przypadku pozostawania w stosunku pracy, przy ubieganiu się o rentę można skorzystać z pomocy pracodawcy. Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zobowiązuje go bowiem do przygotowania, za zgodą pracownika, wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy i przedłożenia go organowi rentowemu na 30 dni przed ustaniem prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Pracodawca jest również zobowiązany do współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Takie same obowiązki ciążą na innych płatnikach składek, z wyjątkiem zleceniodawców, osób fizycznych zatrudniających pracowników, niewypłacających świadczeń z ubezpieczenia chorobowego oraz płatników składek, którzy opłacają składkę za siebie i za osoby współpracujące.

Osoba, za którą nikt nie jest aktualnie zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne lub w odniesieniu do której płatnik składek zwolniony jest z obowiązku pomocy przy ubieganiu się o rentę, musi we własnym zakresie przygotować wniosek o to świadczenie wraz z wymaganą dokumentacją, a następnie złożyć go w placówce ZUS. Jeśli nie jest w stanie zrobić tego osobiście (np. ze względu na stan zdrowia), może uczynić to poprzez pełnomocnika.


Więcej Gazeta Prawna.