Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych odniosła się do projetku ustawy
o zasadach planowania i realizacji polityki społecznej. Poniżej publikujemy treść opinii.
Zgodnie z założeniami projektowana regulacja ma na celu dokonanie zasadniczych zmian systemowych w zakresie realizacji polityki społecznej państwa poprzez określenie zasad jej prowadzenia, aby:
– zapewnić koordynację programowania i realizacji polityki społecznej jako polityki publicznej obejmującej wszystkie sfery społecznej aktywności państwa,
– włączyć działania wszystkich służb społecznych na rzecz aktywizacji zawodowej i społecznej osób znajdujących się poza rynkiem pracy;
– zwiększyć rolę i możliwości partnerów społecznych i gospodarczych w realizacji działań na rzecz polityki społecznej państwa,
– wzmocnić działania na rzecz edukacji młodzieży i dorosłych poprawiające ich sytuację na rynku pracy,
– zintegrować działania służb pomocy społecznej z działaniami publicznych służb zatrudnienia, innych służb i partnerów społecznych oraz organizacji,
Powyższe zmiany są potrzebne również z uwagi na realizację celów określonych rozporządzeniem Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 oraz rozporządzeniem (WE) nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1784/1999.
Strategie krajowe, regionalne i lokalne
Podstawą do realizacji zadań z zakresu polityki społecznej mają być odpowiednie strategie przyjmowane na poziomie kraju, województwa i w skali lokalnej realizowane odpowiednio przez ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego, samorząd województwa oraz samorząd powiatowy i gminny. Mają one określać w szczególności priorytety dotyczące: promocji zatrudnienia; zabezpieczenia społecznego; rodziny; integracji społecznej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu; edukacji i rozwoju zasobów ludzkich; ochrony zdrowia i opieki długoterminowej; warunków pracy; mieszkalnictwa; zapobiegania wszelkiej dyskryminacji oraz zróżnicowaniu; dialogu społecznego; rozwoju społeczeństwa obywatelskiego.
W celu realizacji zdań z zakresu polityki społecznej ma zostać powołany przez Prezesa RM pełnomocnik ds. realizacji polityki społecznej.
Planowanie polityki społecznej ma się odbywać poprzez przyjęcie:
1. Krajowej strategii polityki społecznej, którą przyjmuje RM w drodze uchwały i przedstawia Sejmowi do wiadomości, jednak Sejm i Senat mogą przeprowadzić debatę na temat tego zagadnienia,
2. wojewódzkich strategii polityki społecznej, które są przygotowywane przez zarząd województwa przy współpracy partnerów społecznych i gospodarczych i przyjmowana przez sejmik województwa w drodze uchwały,
3. powiatowych strategii polityki społecznej przygotowanej przez zarząd powiatu, przyjmowana w drodze uchwały przez radę powiatu
4. gminnych strategii polityki społecznej przygotowywanych przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta
Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych ocenia pozytywnie projekt planowania polityki społecznej na różnych szczeblach powiązanej z podziałem terytorialnym państwa. Do tej pory problemem był brak koordynacji i całościowego ujęcia problematyki polityki społecznej. Pozytywnie należy ocenić zwłaszcza umieszczenie wśród priorytetowych zadań planowania polityki społecznej na szczeblu krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym wsparcia i wyrównywania szans niepełnosprawnych.
Projekt zawiera również wiele przepisów dotyczących realizacji, nadzoru i oceny efektywności strategii polityki społecznej. Ma powstać Krajowy Zespół Polityki Społecznej w skład którego wejdą oprócz przedstawicieli odpowiednich ministerstw i urzędów również reprezentanci Rady Działalności Pożytku Publicznego i Komisji Trójstronnej, Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Polska organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych apeluje o wykorzystanie doświadczeń organizacji pracodawców osób niepełnosprawnych i możliwość szerszego uczestniczenia organizacji pracodawców w ciałach doradczych przy planowaniu polityki społecznej na poziomie krajowym i lokalnym. Pomoc pracodawców zwłaszcza na szczeblu lokalnym zwiększy skuteczność tych programów.
Obawę budzi również możliwość skutecznej i spójnej współpracy przy programach realizowanych przez różne resorty.
W opinii POPON powinny zostać wyraźnie wskazane podmioty niepubliczne, zwłaszcza organizacje pozarządowe (organizacje pracodawców), jako partnerzy jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego oraz administracji rządowej w planowaniu, realizowaniu oraz ocenianiu efektywności i skuteczności realizacji polityki społecznej.
Projekt ustawy zakłada zmianę art. 35 i 35 a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych poprzez nałożenia na samorząd województwa i powiatu zadań związanych z realizacja programów dotyczących wyrównywaniem szans, przeciwdziałaniu wykluczeniu oraz zadań związanych z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.
Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych proponuje zmianę art. 35 i 35 a, która umożliwi pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne i zrzeszonym w organizacjach pracodawców oraz innym organizacjom aktywne uczestniczenia w tworzeniu programów działań na rzecz osób niepełnosprawnych.