Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 2 października 2008 r. uznał, że do pracownika niepełnosprawnego zarządzającego zakładem pracy nie może mieć zastosowania art. 1514 § 1 k.p., gdyż prowadziłoby to do wyłączenia jego prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu wykonanej pracy w godzinach nadliczbowych.

Sąd Najwyższy uchylił w ten sposób wyrok sądu rejonowego w którym orzeczono, że nawet gdy prezes firmy jest osobą niepełnosprawną obowiązują go przepisy kodeksu pracy dotyczące osób zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. W myśl takiego rozstrzygnięcia osoba niepełnosprawna mogłaby wykonywać, w razie konieczności, swoje obowiązki także poza normalnymi godzinami pracy, bez prawa do ekstra wynagrodzenia czy dodatku za godziny nadliczbowe.

W przypadku pracowników niepełnosprawnych Sąd Najwyższy uwzględnił prymat przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W myśl art. 15 tej ustawy taka osoba może pracować tylko siedem godzin dziennie i 35 godzin w tygodniu. Za czas pracy ponad ten podstawowy wymiar należą się dodatkowe pieniądze za nadgodziny.

Należy pamiętać, że po nowelizacji ustawy, która weszła w życie 1 stycznia 2009 r. te ograniczenia nie dotyczą osób z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. W ich przypadku stosuje się powszechnie obowiązujący wymiar czasu pracy pracowników, czyli osiem godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo.