Przedsiębiorca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wyjazdami dotyczącymi prowadzonej działalności gospodarczej, ale tylko do wysokości diet przysługujących pracownikom
Tak uważa dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi. Stanowisko, jak twierdzi, jest zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych.
Jego decyzja z 15 marca 2007 r. (sygn. PB-I-2/4150/IN-01/07/US Sieradz/MB) zmienia postanowienie naczelnika urzędu skarbowego, który zinterpretował przepisy prawa na niekorzyść podatnika. Uznał bowiem, że wyjazdy podatnika jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych stanowią przedmiot tej działalności. Co więcej, prowadzona przez podatnika działalność – zdaniem naczelnika US – ze swej istoty nie jest wykonywana w stałym miejscu. Podatnik, świadcząc usługę transportową, wykonuje określone zadanie, a nie udaje się w podróż służbową poza siedzibę firmy, aby takie zadanie wykonać. Dlatego świadcząc usługi transportowe podatnik nie odbywa podróży służbowej, a co za tym idzie, nie może zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tego tytułu".
Z tą opinią nie zgodził się jednak dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi. Zmieniając postanowienie naczelnika US, uznał bowiem, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Określone wydatki mogą więc być potraktowane jako koszty Jedynie, gdy przedsiębiorca wykaże Ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, i udowodni, że Ich poniesienie może mieć lub ma bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (wyrok NSA z 16 października 2001 r., sygn. I SA/Łd 1483/99). Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT za koszty nie uważa się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.
Diety można więc zaliczyć do kosztów, gdy podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika, ale do wysokości określonej w dwóch rozporządzeniach ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. (DzU nr 236, poz. 1990 i 1991 z późn. zm.).
Uzasadniając swoją decyzję, dyrektor IS przypomina, że zgodnie z art 775 § 1 kodeksu pracy podróżą służbową jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy, wynikające z zawartej umowy o pracę. Jednakże sens i treść art. 23 ust. 1 pkt 5 2 ustawy o PIT wskazuje na uznanie za koszt wydatków związanych z wyjazdami dotyczącymi prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości diet określonych w odrębnych przepisach bez względu na rodzaj wykonywanej działalności.
Więcej Rzeczpospolita.