Kto na tym korzysta
Z ulgi rehabilitacyjnej może skorzystać osoba niepełnosprawna lub podatnik, na którego utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9120 zł.
Dodatkowo, o czym rzadko się wspomina, z odpisu dwóch rodzajów wydatków mogą skorzystać pełnosprawne dzieci osób niepełnosprawnych, jeżeli nie przekroczyły one 25 roku życia (z odpisu na kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży oraz na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na takich koloniach lub obozach).
Aby skorzystać z odliczeń wydatków na rehabilitację, trzeba posiadać jeden z trzech dokumentów:
Mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną
Utrzymywać = zapewniać środki do życia, ponosić koszty związane z czyimś wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami (wyrok NSA z 12.07.2000 roku ISA/Lu 535/99). Podatnik utrzymujący osobę niepełnosprawną musi udowodnić, że faktycznie ją utrzymuje.
orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności;
decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową;
orzeczenie o rodzaju stopnia niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 lat.
Nie wszystkie wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu, a jedynie te, które zostały wymienione w art. 26 ust. 7a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i które nie zostały w żadnej innej formie zwrócone podatnikowi.
Co można odpisać
W ramach ulgi rehabilitacyjnej odpisać możemy wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Odpisujemy także wydatki poniesione na:
– przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb niepełnosprawnego,
– zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
– zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych na potrzeby niepełnosprawnego,
– odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
– odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
– opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
– utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
– opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
– opłacenie tłumacza języka migowego,
– kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
– leki -w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
– odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne :
osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16,
– używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł,
– odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładach, na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży.
Więcej Dziennik Wschodni.