W którym momencie trzeba zaliczać do kosztów podatkowych składki na ZUS, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych? – pyta czytelnik Rzeczpospolitej.
Do 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy mogli składki zaliczyć do kosztów w dacie ich zapłaty. 1 stycznia 2009 r. zmieniły się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od tego czasu składki stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:
– z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne – w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
– z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15. dnia tego miesiąca.
W razie uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt. 55a i ust. 3d. Zgodnie z tymi przepisami nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt. 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.
Przepis ust. 1 pkt. 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt. 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Więcej w Rzeczpospolitej z 29 marca 2010 r.