Podatek płacimy przede wszystkim

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjmują regułę, że podatek od dochodów z pracy najemnej płaci się w kraju, w którym praca jest wykonywana

Jeśli więc masz miejsce zamieszkania w Polsce, a pracowałeś w 2006 r. np. w Niemczech, Anglii, USA, Francji czy Włoszech, płacisz podatek od dochodów zagranicznemu fiskusowi wedle reguł tam obowiązujących. Uwzględnisz je w rozliczeniach z polskim fiskusem dopiero w zeznaniu rocznym według jednej z opisanych wyżej metod: wyłączenia z progresją albo proporcjonalnego odliczenia w zależności od tego, którą z tych metod przyjmuj e Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta przez Polskę z danym państwem.

Przy metodzie wyłączenia z progresją podatnik, jeśli nie miał w Polsce w danym roku żadnego dochodu opodatkowanego wedle skali podatkowej, w ogóle zeznania nie składa.

Pracujący za granicą i uzyskujący tam dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce (lub także w Polsce) obowiązani są wpłacać polskiemu fiskusowi zaliczki na podatek od tych dochodów po przyjeździe do kraju (art. 44 ust. 7 updf). Dotyczy to w praktyce przyjeżdżających z krajów, z którymi umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują metodę proporcjonalnego zaliczenia.

Zaliczkę od dochodów z pracy najemnej uzyskanych w tych krajach w wysokości 19 proc. dochodów wpłaca się w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po tym, w którym nastąpił powrót. Jeśli fiskus zagraniczny ściągnął już podatek od tych dochodów, podatnik ma prawo zaliczyć ten podatek na poczet zaliczki należnej w Polsce (art. 44 ust 3e updf). Słowem, wpłaci tylko różnicę między zaliczką należną wedle polskich przepisów a podatkiem zapłaconym za granicą.

Oczywiście ostateczne rozliczenie nastąpi w zeznaniu podatkowym stosownie do metody proporcjonalnego zaliczenia podatku zapłaconego za granicą na podatek należny w kraju.

Więcej Rzeczpospolita.