Pracownik ubiegający się o emeryturę z racji zatrudnienia w szczególnych warunkach musi udowodnić, że faktycznie przez osiem godzin dziennie wykonywał pracę w szkodliwych warunkach – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Ubezpieczona po ukończeniu 55 lat złożyła do ZUS wniosek o przyznanie jej wcześniejszej emerytury z powodu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Do wniosku o emeryturę dołączyła świadectwa pracy, z których wynikało, że od 1972 do 1991 roku pracowała jako ciastkarz w piekarni należącej do spółdzielni pracy. ZUS po sprawdzeniu dokumentów uznał jednak, że ubezpieczona nie posiada wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Kwestią sporną był rodzaj pracy wykonywanej przez wnioskodawczynię w okresie od 2 kwietnia 1973 r. do 15 czerwca 1998 r. ZUS bowiem zakwestionował nie tyle rodzaj pracy, ale sposób i czas jej wykonywania.
Wnioskodawczyni odwołała się. Sąd I instancji ustalił, że w zakwestionowanym okresie wnioskodawczyni pracowała nie więcej niż sześć godziny dziennie, wykonując ręcznie powierzone jej prace. Następnie pracodawca zdecydował się na jej mechanizację.
Świadkowie potwierdzili, że wnioskodawczyni nie wykonywała swojej pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Sędziowie uznali, że wypłacanie jej przez pracodawcę dodatku za pracę w szkodliwych warunkach nie jest dowodem na to, że wykonywała ją w szczególnych warunkach przez całą zmianę.
Sprawa trafiła do sądu apelacyjnego, który potwierdził, że pracy wnioskodawczyni nie można uznać za uprawniającą do wcześniejszej emerytury, ta bowiem była wykonywana w niepełnym wymiarze czasu pracy. Ubezpieczona złożyła kasację do Sądu Najwyższego, który oddalił skargę. W wyroku wskazał, że z zestawienia obowiązków wnioskodawczyni w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że zainteresowana tylko przez cztery godziny dziennie wykonywała pracę ciastkarza uprawniającą do wcześniejszej emerytury.
Natomiast niedopuszczalne jest doliczanie do niej innych czynności wykonywanych przez pracownika w czasie 8 godzin pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na pracownika.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 26 września 2011 r.